భారతీయులారా, మేల్కొనండి! పర్యావరణ పరిరక్షణ మన సంస్కృతిలో ఉంది – COP 33 నాటికి మనం ప్రపంచానికి స్ఫూర్తి కావాలి. మన సంస్కృతి – మన బాధ్యత భారతదేశం... కేవలం ఒక భౌగోళిక ప్రాంతం కాదు, ఇది వేల సంవత్సరాల చరిత్ర, అద్భుతమైన సంస్కృతి మరియు ఆధ్యాత్మికతకు నెలవు. మన సంస్కృతిని, మన జీవన విధానాన్ని నిశితంగా పరిశీలిస్తే, ప్రకృతికి, పర్యావరణానికి మనం ఎంతటి ప్రాధాన్యత ఇచ్చామో స్పష్టంగా అర్థమవుతుంది. పర్యావరణ పరిరక్షణ అనేది మనకు ప్రత్యేకంగా నేర్చుకోవాల్సిన అంశం కాదు; అది మన రక్తంలోనే ఉంది, మన భారతీయ ధర్మంలో అంతర్భాగంగా ఉంది. ప్రకృతితో మన అనుబంధం మన పూర్వీకులు పర్యావరణాన్ని పూజనీయంగా చూశారు. నదులను తల్లులుగా (గంగ, యమున), చెట్లను దేవతలుగా (రావి, వేప), భూమిని భూమాతగా కొలిచారు. పంచభూతాలైన భూమి, ఆకాశం, నీరు, అగ్ని, గాలిని గౌరవించి, వాటిని సంరక్షించడం ఒక మతపరమైన, నైతిక బాధ్యతగా భావించారు. ప్రతి పండుగ, ప్రతి ఆచారం ప్రకృతితో మానవుడి అనుబంధాన్ని దృఢపరిచే విధంగా రూపొందించబడింది. ఉదాహరణకు, తులసి మొక్కను ఇంట్లో పూజించడం, వనమహోత్సవాలు నిర్వహించడం, చెరువులు, బావులను తవ్వించడం వంటివన్నీ పర్యావరణ పరిరక్షణ మన జీవనంలో ఎలా పెనవేసుకుపోయిందో తెలియజేస్తాయి. నేటి ఉదాసీనత... రేపటి ప్రమాదం దురదృష్టవశాత్తు, గత కొన్నేళ్లుగా ఆధునికత పేరుతో, వేగవంతమైన అభివృద్ధి పేరుతో మనం ఆ పవిత్ర బంధాన్ని తెంచుకుంటున్నాం. ప్రకృతిని ప్రేమించే వ్యక్తులుగా జీవించిన మనం, ప్రస్తుతం దాన్ని నిర్లక్ష్యం చేసే వ్యక్తులుగా మారుతున్నాం. ప్లాస్టిక్ వాడకం, అడవులను నరికివేయడం, నదులలో వ్యర్థాలను కలపడం వంటి చర్యల ద్వారా మనమే మన సహజ వనరులను నాశనం చేస్తున్నాం. పర్యావరణం మనకు ఇచ్చేది కేవలం వనరులు మాత్రమే కాదు; స్వచ్ఛమైన గాలి, నీరు, ఆరోగ్యకరమైన జీవితం. ఈ ప్రాథమిక అవసరాలను నిర్లక్ష్యం చేయడం అంటే, మన భవిష్యత్తును మనమే ప్రమాదంలో పడేసినట్లు. ప్రతి భారతీయుడు ఇప్పుడు ఈ ఉదాసీనత నుంచి బయటపడాల్సిన సమయం వచ్చింది. పర్యావరణ బాధ్యతను తప్పించుకోవడం మానేసి, తిరిగి మన మూలాలను, ప్రకృతి పట్ల మన ప్రేమను గుర్తు చేసుకోవాల్సిన అవసరం ఉంది. కేవలం ప్రభుత్వాలు, అధికారులు లేదా పర్యావరణ సంస్థలు మాత్రమే కాదు, ప్రతి వ్యక్తి వ్యక్తిగతంగా బాధ్యత తీసుకోవాలి. పేజీ 2: COP 33 లక్ష్యం – ప్రపంచానికి స్ఫూర్తి 2028 సంవత్సరంలో భారతదేశం ప్రతిష్టాత్మకమైన **ప్రపంచ పర్యావరణ సదస్సు (COP 33)**కు ఆతిథ్యం ఇవ్వబోతోంది. ఈ అవకాశం మన దేశానికి కేవలం ఒక అంతర్జాతీయ వేదిక మాత్రమే కాదు, మన భారత ప్రకృతి ధర్మాన్ని ప్రపంచానికి చాటిచెప్పే ఒక అద్భుత అవకాశం. ఈ సదస్సు నాటికి మనం సాధించాల్సిన లక్ష్యాలు చాలా స్పష్టంగా ఉన్నాయి. ప్రతి భారతీయుడు ఒక 'పర్యావరణ కార్యకర్త'గా COP 33 కేవలం ప్రభుత్వాల మధ్య ఒప్పందాల గురించి మాత్రమే కాదు. ప్రపంచ నాయకులకు, ప్రతినిధులకు భారతదేశాన్ని చూపించినప్పుడు, వారు మన దేశంలోని ప్రతి పౌరుడిలో ఉన్న పర్యావరణ నిబద్ధతను చూడాలి. ఆ లక్ష్యాన్ని చేరుకోవాలంటే: నియమం కాదు, నిబద్ధత: పర్యావరణ పరిరక్షణను ఒక నియమంగా కాకుండా, వ్యక్తిగత నిబద్ధతగా మార్చుకోవాలి. చిన్న చర్యలు – పెద్ద ప్రభావం: ప్లాస్టిక్‌ను పూర్తిగా నిషేధించడం, మొక్కలు నాటడం, నీటిని పొదుపుగా వాడటం, విద్యుత్తును వృథా చేయకపోవడం వంటి చిన్న చిన్న చర్యలను ప్రతిరోజూ అలవాటు చేసుకోవాలి. మన ఇంటి నుండి, మన వీధి నుండి, మన గ్రామం నుండి పర్యావరణ మార్పు మొదలవ్వాలి. ప్రజల భాగస్వామ్యం: పర్యావరణ సమస్యల గురించి మాట్లాడుకోవాలి, ఇతరులకు అవగాహన కల్పించాలి. ఉదాహరణకు, నదుల శుభ్రత, చెత్త నిర్వహణ వంటి కార్యక్రమాలలో ప్రతి పౌరుడు చురుగ్గా పాల్గొనాలి. ప్రతి ఒక్కరూ తమ వంతు బాధ్యతను స్వీకరించి, ఆచరిస్తే, ప్రతి ఒక్కరూ పర్యావరణ కార్యకర్తగా మారినట్లే. ప్రపంచానికి స్ఫూర్తినిద్దాం భారతదేశం ఎప్పుడూ దేన్నీ అనుకరించలేదు; ప్రపంచానికి మార్గాన్ని చూపింది. మన "వసుధైక కుటుంబం" సిద్ధాంతం కేవలం మనుషులకే కాదు, యావత్ ప్రకృతికి వర్తిస్తుంది. COP 33 నాటికి, పర్యావరణ పరిరక్షణలో మన ప్రాచీన విజ్ఞానాన్ని, ఆధునిక సాంకేతికతతో కలిపి, ప్రపంచం అనుసరించదగిన ఒక స్ఫూర్తివంతమైన నమూనాను తయారు చేయాలి. ఒక దేశంగా, ప్రపంచాన్ని పీడిస్తున్న కాలుష్యం మరియు వాతావరణ మార్పుల సమస్యకు మనం పరిష్కారంగా నిలబడాలి. ఇది కేవలం 2028లో సదస్సు నిర్వహించేందుకు మాత్రమే కాదు, భవిష్యత్ తరాలకు ఆరోగ్యకరమైన, సంపన్నమైన భూమిని అందించడానికి మనం తీసుకునే ప్రతిజ్ఞగా భావించాలి. తిరిగి ప్రకృతిని ప్రేమించే వ్యక్తులుగా ముందుకు సాగి, మన భారత ప్రకృతి ధర్మాన్ని ఉవ్వెత్తున లేపి, పర్యావరణ పరిరక్షణలో ప్రపంచానికి స్ఫూర్తిగా నిలబడదాం!
